Η Ακαρνανία, χωρισμένη από την Αιτωλία από τον μεγαλοπρεπή Αχελώο ποταμό, αποτελεί το δυτικότερο τμήμα της Στερεάς Ελλάδας. Αν και είναι πιο γνωστή για τους παράλιους παραθεριστικούς οικισμούς της, που βρέχονται από τα νερά του Ιονίου -από την Αμφιλοχία, το Άκτιο και τη Βόνιτσα στις ακτές του Αμβρακικού, μέχρι την Πάλαιρο, τον Μύτικα και τον Αστακό νοτιότερα και έως τις μικρές και μεγαλύτερες νησίδες (Κάλαμος, Καστός, Εχιναδες νήσοι κ.α.) που βλέπουν στο εσωτερικό αρχιπέλαγος- η περιοχή της Ακαρνανίας έχει και πολύ ενδιαφέρουσα ενδοχώρα που αξίζει να επισκεφτεί κανείς.
Η ραχοκοκαλιά αυτής της ενδοχώρας είναι ο ορεινός όγκος των Ακαρνανικών Ορέων, ο οποίος δεν φτάνει στα ύψη των άλλων βουνών της Πίνδου (ψηλότερο σημείο των Ακαρνανικών είναι η Ψηλή Κορυφή στα 1.589 μ.), όμως εντυπωσιάζει με τους επιβλητικούς γκρεμούς και τις απότομες πλαγιές, στους οποίους βρίσκουν καταφύγιο πολλά αρπακτικά και – φυσικά – τα Όρνια.
Εδώ φωλιάζει το 35% των αναπαραγωγικών ζευγαριών Όρνιου της ηπειρωτικής Ελλάδας (14-15 ζευγάρια σε σύνολο 40-42 ζευγαριών) ενώ στη περιοχή διαχειμάζει το ~50% του συνολικού πληθυσμού του είδους (έως και 90 άτομα) στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η περιοχή φιλοξενεί επίσης δύο αναπαραγόμενα ζευγάρια Χρυσαετού ενώ αποτελεί τακτική περιοχή διαχείμασης και για άλλα σπάνια αρπακτικά, όπως ο Βασιλαετός.
Ειδικά οι γύπες, στα Ακαρνανικά βρίσκουν έναν ιδανικό τόπο αναπαραγωγής, διατροφής και διαχείμασης, αφού πέρα από το ιδανικό για αυτούς ανάγλυφο (με πλέον χαρακτηριστικό τοπίο τον ατελείωτο γκρεμό του Τσέρεκα, που ορθώνεται πάνω από τη δυτική ακτή και αποτελεί τον κύριο τόπο φωλιάσματός τους), η περιοχή διατηρεί ακόμα ακμαίο πρωτογενή τομέα, ιδιαίτερα στο κομμάτι της ημινομαδικής κτηνοτροφίας, τη στιγμή που συνολικά στην Ελλάδα η παραγωγική βάση συρρικνώνεται.
Πέρα από τα αιγοπρόβατα, που θα δει κανείς να βόσκουν ακόμα και στα πιο πετρώδη σημεία των βουνών, στην περιοχή υπάρχουν και πολλά κοπάδια βοοειδών, που θα τα συναντήσει κανείς στα λιβάδια μεταξύ της Βόνιτσας και της Πάλαιρου, αλλά και στο πανέμορφο Λιβάδι Βάτου, πάνω από το χωριό Μοναστηράκι.
Στο νότιο τμήμα τού κυρίως όγκου των Ακαρνανικών, στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκονται οι αγροτικοί οικισμοί Αρχοντοχώρι και Κανδήλα, άκμασε στους αρχαίους χρόνους η πόλη της Αλυζίας και αξίζει κανείς να ψάξει να βρει τα διάσπαρτα στην περιοχή αρχαιολογικά ίχνη της.
Ακριβώς σε αυτή τη διαδρομή, από το Αρχοντοχώρι προς την Κανδήλα και κάτω από τη σκιά του Μπούμιστου, απλώνεται ένα ακόμα από τα χαρακτηριστικά τοπία της περιοχής: ο ελαιώνας της Κανδήλας που πλαισιώνεται από τους βραχώδεις όγκους των Ακαρνανικών και στο βάθος, η κατάφυτη νησίδα του Κάλαμου να φυλάει τον κόλπο του Μύτικα.
Φυσικά, μοναδικής ομορφιάς είναι και το περίφημο βελανιδόδασος του Ξηρόμερου, που απλώνεται σε «μπαλώματα» στο Νότιο-ΝοτιοΑνατολικό τμήμα των Ακαρνανικών και αποτελούσε τις προηγούμενες δεκαετίες πολύτιμο οικονομικό πόρο για την περιοχή.
Παρόλη την οικολογική σημασία της, αυτή τη στιγμή τα Ακαρνανικά Όρη κινδυνεύουν να μετατραπούν οριστικά από μία εκτεταμένη φυσική περιοχή, με τοπία άγριας ομορφιάς, και φυσικά προπύργιο των αρπακτικών, σε μία τεράστια βιομηχανική ζώνη παραγωγής ενέργειας και «οικολογική παγίδα» για τα Όρνια.
Αυτό είναι ένα ολέθριο σενάριο που πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να αποτρέψουμε!
Δείτε πώς μπορείτε να πάρετε μέρος στην εκστρατεία για τη σωτηρία των Ακαρνανικών